آبخورگ ما

 ضمن تیریک روز معلم به تمامی فرهنگیان ارجمند شعر زیر را تقدیمشان می کنم. 

مقام معلّم

معلم مهر تابان جهان است                     معلم یار خوب مهربان است

معلم مادر آسا غمگسار است                   پدرآسا صبور و بردبار است

به ایران بذر دانش می فشاند                   درخت علم ودانش می نشاند

درخت علم را ریشه است معلم                درخت جهل را تیشه است معلم

معلم روشنی بخش ره ماست                   به  آیین  خدایی  پای برجاست

خدا خود اولین آموزگار است                   معلم مقصدش پروردگار است

معلم گر کلام حق نگوید                          به سان انبیا، حق را نجوید ؛

نشان از سامری بر جبهه دارد                 به سان الضّرار یک قبّه دارد

نه هر سفنه نشان از ساجدی است          نه هر قبّه نشان از مسجدی است

چو خواهی تا بدانی کیست معلم                به قلب او نگر تا چیست معلم

معلم همتّی چالاک دارد                         دل اندر عشق او بس پاک دارد

معلم آن که دستبوسش حبیبی است          شکست عزتش از نا نجیبی است

حبیبی یار گل آقای ما بود                             گلی آقا ،گل دلهای ما بود

معلم عزتش هدیه ی الهی است                 لوای عزّتش نز پادشاهی است

اگر چه ثروت وقدرت عزیزست         به پیش علم ودانش بس حضیض ست

زمحمودهای تاریخ نام نیک کو؟                     معلم باش که ماند نام نیکو

تو گر فردوسی و  محمود شناسی             به خوبی فرق نور و دود شناسی

که خنجر گرچه تیز زنگار گردد                 که خامه گرچه ریز پرگار گردد

زاسکندرو قارون چی بمانده ست ؟         که حکمتهای افلاطون نخوانده ست؟

اگر بیرونی و رازی نبودند                            به میدان خرد بازی نبودند؛

گل پیروزی ما را که می زد ؟                      جهان از تیم ایران دم نمی زد

اگر خواهیم که ایران باز درخشد                و مهر آسا به گیتی نور بخشد ؛

معلم را دو باره قدر دانیم                                   زاقشار دگر کمتر ندانیم

جفا باشد که فیش  یک معلم                               شود پایان ماه نیش معلم

بدون کسر و مسر کل حقوقش                       بود کافی برای شیر و دوغش

حسین ذوالفقاری اردیبهشت 1394